Happy Thanksgiving!!

En alweer een lang weekend!! Nou heb ik natuurlijk de hele week weekend hier, maar voor Lars is het weer feest. Dit keer is het Thanksgiving waardoor we een dag extra met z'n 3tjes kunnen doorbrengen. Nou heeft Lars er de vrijdag ook aan geplakt en voelt het helemaal als een soort vakantie.

De vrijdag hebben we benut met het inwisselen van ons rijbewijs voor een Canadese/BC versie. Lars zijn nieuwe auto komt deze week en voor de verzekering moet je een lokaal rijbewijs hebben. Raar om je roze pasje in te leveren!
In de middag zijn we naar St. Paul's Hospital gegaan voor een rondleiding op de kraamafdeling. Ik moet me registreren bij een ziekenhuis om te mogen bevallen. De reden dat er nu haast achter zit is omdat ze er met de 20 weken echo achter zijn gekomen dat mijn placenta erg laag ligt. Voor nu nog geen reden voor paniek omdat de baby, dus baarmoeder en buiki nog gaat groeien en de placenta mee omhoog kan groeien, maar als deze laag blijft kan dit uitdraaien op een keizersnee. Ik moet dus extra gecontroleerd worden en daarom zsm inschrijven zodat ze me aan een gyn kunnen toewijzen.
Het is een wat ouder en klein ziekenhuis midden in de stad en een HELE vrolijke veel pratende jongedame leidde ons rond. Isi kreeg echter de meeste aandacht, want zij had net van papa een ambulance auto gekregen uit de gift shop! Het ultieme kado voor Isi aangezien ze alleen maar met autootjes speelt en bij elke voorbij razende ambulance in de straat naar het raam rent en TAATOE TAATOE WOEWOE roept. Typisch meisjes gedrag...
Ik ga waarschijnlijk toch naar een ander, groter ziekenhuis. Omdat het een klein ziekenhuis is en de kans dus aanwezig is om te moeten uitwijken omdat ze "vol" zitten, neem ik liever geen risico. Bovendien is het midden in de stad en ik sta liever niet vast in het verkeer terwijl ik weeën heb!

We hadden inmiddels ook al online gekeken wat we konden doen in het weekend en tips gevraagd om ons heen en we kwamen uit bij Kelowna. Dit ligt aan het Okanagan meer, een goede 4 uur rijden ten noordoosten van Vancouver. Je zou ook zomaar in Parijs kunnen zitten, 2 landen verder, vanuit NL, maar wij zitten nog steeds in dezelfde provincie! Alhoewel het landschap behoorlijk verandert naarmate je dichterbij Kelowna komt. We zitten al vroeg in de auto en na veel groen, zon, hoge bergen en heel veel regen rijden we opeens een dor steppe landschap in wat me nog het meest aan Afrika doet denken.
Het Okanagan gebied is het warmste van Canada en staat bekend om de wijngaarden (JA! ik ga ZEKER terug als ik weer "beter" ben!!) en de fruitboomgaarden. Het meer is gigantisch en als we van een berg Kelowna in rijden, lijkt het wel een surrealistisch schilderij of een landschap uit Star Wars - bruin dorre bergen die grenzen aan een donkerblauw meer.

We rijden door een grote en lang doorgaande weg door West-Kelowna met alleen maar grote winkelketens, richting Oost-Kelowna. Tussen oost en west ligt, niet heel verrassend, het meer. Om aan de overkant te komen ga je een brug over, waar het meer op zijn smalst is. De oostkant oogt al heel anders, maar ook daar een grote doorgaande weg met heel veel winkels. Ons hotel ligt aan deze doorgaande weg, maar je hebt weinig last van het verkeer gelukkig.
Omdat het behoorlijk regent en Isi al die tijd heel lief achterin heeft gezeten en toch wat energie kwijt moet, gaan we naar een indoor speeltuin, vlakbij ons hotel. Ik had dit online gevonden, voor het geval dat het weer tegen zou zitten. Bij het inchecken worden we geholpen door een vriendelijke vrouw met een herkenbaar accent. Ja hoor, Nederlands! Zij is met haar gezin 4 jaar geleden naar Canada verhuisd en zijn deze indoor speeltuin begonnen.
Isi heeft lekker kunnen ravotten en is haar meeste energie gelukkig kwijt. We eten nog even een hapje, terwijl het buiten inmiddels onweert en keihard regent en gaan daarom lekker bijtijds naar bed.

De volgende ochtend nemen we rustig de tijd om te ontbijten als we zien dat het buiten helemaal is opgeklaard en het zonnetje schijnt. We pakken de auto en gaan op avontuur. Geen idee waar we heen willen, ziet Lars een bordje met Okanagan Mountain. We nemen de eerste afslag en rijden op de bonnefooi naar de berg. De weg er naar toe is al fantastisch, langs het meer, prachtige huizen en zodra we Kelowna uit rijden begint het wijngebied en de winefarm. Weer even, heel even, waan ik me in Zuid-Afrika. Uiteindelijk parkeren we de auto op een kleine parkeerplek onderaan een berg en zien mensen daar een pad omhoog nemen. Wij er achteraan. Dit wordt uiteindelijk een behoorlijk pittige hike met Isi die niet alles kan lopen en stukken getild moet worden (toch maar gauw die rugzak halen waar ze achterop je rug mee kan) en ik met mijn bijna 5 maanden zwangere buik en bijbehorende conditie. Maar het uitzicht dat we vanaf verschillende punten te zien krijgen is het meer dan dubbel en dwars waard.

We hadden verwacht dat Isi in de auto wel helemaal out zou gaan, maar het tegendeel is waar en ze is niet moe te krijgen. We stoppen daarom nog even aan het strand waar een speeltuin is en waar ze lekker kan schommelen, met een prachtig uitzicht alweer, en van de glijbaan af kan. De wind is wat fris dus stappen gauw weer in de auto en rijden richting het centrum om wat te lunchen en daar nog even rond te kijken. Aan de jachthaven daar gegeten en vanaf daar een heel stuk langs het water gelopen. Prachtig uitzicht over het meer en aan de kant de bomen in al hun herfstkleuren. We boffen maar!
Door de late lunch en Isi die niet geslapen heeft gaan we terug naar het hotel. Die is inmiddels over haar slaap heen en zelfs een badje en een flesje helpen niet. Na veel huilen valt ze uiteindelijk toch in slaap en wij zijn inmiddels ook uitgeput.

Vanmorgen vroeg opgestaan want we hebben besloten om niet dezelfde weg terug te nemen, maar via het zuiden terug te rijden. Een stuk om, want je rijdt eerst een heel stuk zuidelijk richting door wat het beste als fruitcountry kan worden omschreven, richting de Amerikaanse grens en dan door het Manning Provincial Park. Alsof je door een levensecht Bob Ross schilderij rijdt! Met sneeuw bedekte bergen, pine trees en hier en daar een meertje. Je kijkt werkelijk je ogen uit. We gaan hier zeker naar toe terug als we visite krijgen!!
Ik snap nu ook waarom ik zo moe ben. Alle indrukken verwerken. Zo veel moois gezien in een eigenlijk te korte tijd.
Deze week gaat Isidora voor het eerst naar een gastouder. Een vrouw die ik ontmoet heb bij de speeltuin en op 4 kindjes past waar Isi mee aan het spelen was. We raakten aan de praat en om een lang verhaal kort te maken, ze gaat vanaf woensdag elke week een dag bij deze mevrouw spelen. Leuk omdat ze zo wat leeftijdgenootjes om zich heen heeft en wat meer Engels hoort en leuk voor mij omdat ik zo een dagje voor mezelf heb waar ik geen rekening hoef te houden met o.a. middagdutjes en rustig wat inkopen kan doen voor de baby!

Verder is de zomer echt voorbij en de heeft de herfst zich in volle glorie aangekondigd. Zo mooi al die herfstkleuren - van rood naar geel en wel 50 tinten bruin.... ;) Jammer alleen van de regen!

Volgende week is Lars de hele week aan de oostkust voor zijn werk, dus dan zal ik hem een mooie update laten schrijven.