Warmerdammetjes zijn gesettled

Zoooo, kennen jullie dit blog nog nog og og og.....??!
Geen nieuws is goed nieuws in dit geval!

De laatste keer dat ik schreef waren we net een paar weken in Edmonton en waren we vooral onze draai aan het vinden hier in de stad, in ons huis en de omgeving. Het huis klinkt gelukkig niet zo hol meer als in het begin en ondanks dat we slechts een paar dingen hebben aangeschaft, verbaas ik me nog bijna iedere dag hoe alles in dat kleine flatje heeft gepast in Vancouver!?

Niet lang nadat Beppe terug naar NL is gegaan, hebben wij onze tickets geboekt om naar NL te komen. Dit keer alle 4 dus wat minder intensief voor mij, haha! De meesten van jullie hebben we allemaal gezien, geknuffeld en mee bijgekletst. Wat was het weer heerlijk, ondanks ons strakke schema.
Het was raar weer terug te komen in Edmonton. Aan de ene kant was het thuiskomen, maar dan zonder het ontvangstcommitee zoals we in NL hadden (te gek dat je er was Luc!!!) en dat voelde toch ook wel even heel confronterend. Gelukkig hebben we skype en facetime!

Toen we terug reden naar huis zagen we ook al meteen dat al het dorre en bruin was omgetoverd naar groen gras en zelfs wat bloemetjes hier en daar. Ze hebben hier vooral "last" van paardenbloemen en daarmee dus van ontelbare pluisjes overal. Maar de bomen hadden blaadjes en de vallei rondom de rivier, die de stad doorkruist, was helemaal groen. Wast een verschil met die 2 weken ervoor!

We hadden net voor ons vertrek naar NL steeds meer en meer contact met onze buurtjes en dat is na onze terugkomst eigenlijk alleen maar leuker en beter geworden. Zij hebben ook een meisje en een jongen - het meisje Abby ietsje jonger dan Isi en de jongen, Emmett, ietsje ouder dan Fedya. De schutting die onze tuinen scheidt heeft het al moeten ontzien en daar zijn 3 planken uit gehaald, zodat de kindjes makkelijker over en weer kunnen lopen en de ouders niet om elk wissewasje de deur open moeten doen. Wat een uitkomst. Het is echt een zoete inval over en weer! En wij lopen ook makkelijk bij elkaar naar binnen en de moeders brengen elkaar soms na een heeeeeele lange dag een welverdiend wijntje!
Het is sowieso heerlijk om eindelijk eens een tuin te hebben. In Breda had ik een balkon, in Den Haag en Vancouver ook, dus ik maak er dankbaar gebruik van. Het viel me na een poos toch wel op dat ik vrijwel de enige was die ook daadwerkelijk van de tuin geniet. Heb toen maar eens sluiks aan Brittany (de buuf) gevraagd of het iets ongewoons was om in je tuin te zitten. Je zou toch denken dat als het dan eindelijk geen -30 meer is, iedereen half naakt in zijn tuin te vinden zou zijn. Ze staan immers in de sneeuw te BBq-en soms! Ook in die traditie zijn we meegegaan en op ons buitendek pronkt een heuse BBQ en we hebben al menig avondje buiten gezeten en worstjes gebakken. Echt genieten!

Isi haar 4e verjaardag hebben we ook in de tuin gevierd en we hadden zelfs een huis vol kids. Via de buren en de speeltuin in contact gekomen met nog een vrouw met 2 meiden en die waren ook gekomen. En Richard (die hebben we in Harlingen leren kennen, waar zijn zoon voetbalde voor Cambuur, maar woont in Edmonton) en zijn zoon waren ook gekomen. Taart gegeten en heerlijk geBBQ'd - kortom, Isi had de tijd van haar leven en dat is het belangrijkste.

En toen kwam het vervelende nieuws dat mama werd opgenomen. Gelukkig is alles goed nu en dat is het belangrijkste, maar dat zijn wel de momenten dat ik me soms afvraag wat ik helemaal aan de andere kant van de wereld doe zonder mijn familie en lieve vrienden. Gelukkig hadden ze ook geboekt om naar Edmonton te komen en dat was een heerlijk vooruitzicht. Ik ben toen ook meteen aan de slag gegaan om een trip voor Banff en Jasper te plannen. Het eerste weekend nadat ze aankwamen was meteen een lang weekend en dus was Lars ook vrij, dus dat was een uitgelezen kans. Stom natuurlijk, want iedereen in Canada heeft een lang weekend dus het was een uitdaging om een vrij hotel en redelijk betaalbaar hotel te vinden daar. Maar het was uiteindelijk gelukt en het aftellen was begonnen.
Edmonton staat bekend als festivalstad en de in maand augustus hebben we er daar ook een paar van mee kunnen pakken. We hadden via Richard kaarten voor het folkfestival gekocht. Heel leuk met de kindjes, maar weinig van de bands mee kunnen krijgen. Fedya had de tijd van zijn leven en zwaaide naar iedereen die maar keek en Isi vond het vooral heel leuk in het waterpark (soort van speeltuin, maar dan met allemaal sproeiers). Ook hebben ze Heritage Day in Canada en in Edmonton wordt dat groots gevierd in een enorm park waar van over de hele wereld kraampjes staan met eten. Van Malawi to Jamaica en van Syrië tot aan Australië. We hebben natuurlijk een frietje met gehaald en een kroket. Lang niet zo lekker als we gewend zijn, maar bij gebrek aan ....ja eigenlijk niets, was het toch genieten. Vooral Fedya vond het geweldig en propte alles in zijn mondje. Die is echt niet bang! We zijn de dag erna toch nog maar even terug gegaan om de muntjes op te maken. Vond Fedya niet erg, vreetbeest haha!

En toen kwamen papa en mama! Wat een feestje, wat een feestje! Eigenlijk is het heel snel zo normaal dat ze er zijn. Isi en Fedya spelen met ze alsof hier altijd al zijn geweest. Dat dagelijks skypen is toch nog ergens goed voor!
Ze konden niet lang acclimatiseren, want de koffers moesten gepakt worden omdat we naar Calgary zouden gaan. Daar zou onze eerste overnachting zijn, zodat we de volgende ochtend vroeg naar Banff konden vertrekken. Veel te zien, veel te rijden, veel te weinig tijd!
De rit naar Calgary heeft Lars al menig keer gereden voor het werk, maar ik nog nooit. Het is een vrij saaie lange weg en iedereen stopt in Red Deer, dat iets over de helft ligt, om te tanken en de benen te strekken. Isi zat bij papa en mama in de auto, dus wij hadden vooral een hele rustige rit met alleen Fedya op de achterbank.
De volgende ochtend in de auto op weg naar Banff. Helaas dikke file Calgary uit, dus met enige vertraging toch in Banff NP aangekomen. Eigenlijk onderweg besloten om toch meteen Lake Louise te doen en niet pas de volgende dag. We hadden tijd over nu, dus waarom niet. We kwamen al meteen een bord tegen voor de overflow parking...ojee...toch maar doen dan. Auto geparkeerd en in de rij voor de pendelbus (gratis! waar zie je dat nog?!) De rij leek erg lang en het was behoorlijk heet, maar we hoefde helemaal niet lang te wachten. En dan nog, de bestemming was het wachten waard! Wat een prachtig turkooise blauw meer met rondom bergen en een heeeeeeeeeleboel toeristen! Dat mag de pret niet drukken en we hebben langs het meer gelopen en genoten. Toen weer terug en op naar ons hotel in Banff zelf. Plaatsje is ook heel erg toeristisch, maar begrijpelijk. De ligging tussen alle bergen en het doet dorps aan.
Omdat we al naar Lake Louise waren geweest, hadden we bedacht dat misschien wel een hike konden doen om even de benen te strekken. Tunnel Mountain was een niet al te hoge berg en de hike ook niet al te moeilijk. Het vinden van het beginpunt was een grotere uitdaging!
Maar toch, Lars met Fedya op zijn rug, ik met Isi en dan nog 2 senioren mee, was het toch een behoorlijke klim ;) Supermegatrots op die opa en oma dat ze toch maar mooi even omhoog gelopen zijn! En het uitzicht was de klim meer dan waard!

We hadden nog best een behoorlijke rit voor de boeg, dus gauw de auto in op weg naar Jasper. Onderweg natuurlijk 1001 fotomomenten en elke keer denk je nou stop ik niet meer hoor, komt er weer iets mooiers om de hoek. Wat zijn de Rockies prachtig!
Eenmaal aangekomen in Jasper bleek maar des te meer hoe druk het was. Waar er een handvol toeristen waren eind maart, stonden de parkeerplaatsen nu afgeladen vol met auto's....shocking! "Daar waar nu al die auto's staan - daar zagen Lars en ik in maart een moose lopen...." dus....

Nadat we een hapje hadden gegeten daar, zijn we aan onze laatste etappe begonnen naar ons hotel (nog een uur voorbij Jasper!) Gelukkig wisten wij wat voor moois er nog kwam, maar dat het met een ondergaande zon en zonder sneeuw en ijs ook zo mooi zou zijn, had ik niet verwacht! Het overtrof mijn herinnering. En toen ik zelfs mama vanuit de auto foto's zag maken met haar tablet wist ik dat het misschien wel net zo mooi als Kaapstad is :)
En terwijl we langzaamaan de Rockies uitreden kwam de bijna volle maan ook nog op. Het leek wel iets uit een film!

De volgende ochtend zijn we hetzelfde stuk weer terug gereden om naar Maligne Canyon te gaan. Iets dat ons vorige keer niet lukte vanwege alle sneeuw. Nu lukte het bijna niet omdat er teveel auto's geparkeerd stonden! Uiteindelijk lukte het toch om een plaatsje te vinden en hebben we een heel groot stuk van de canyon kunnen bewonderen.
Vanuit daar zijn we uiteindelijk weer naar Edmonton gereden. De weg was iets minder saai dan de vorige keer, maar het scheelt natuurlijk dat ik wist waar ik naar toe terug reed. Er is nog zoveel meer te zien in de Rockies dat we zeker nog een paar keer terug moeten! Al met al een fantastisch lang weekend gehad met werkelijk schitterend weer!

In de overige 2,5 week zijn papa en ik op autojacht gegaan en eigenlijk vrijwel meteen geslaagd! Ik heb dus eindelijk een auto waarmee ik een stuk onafhankelijker ben en het geeft me een veilig gevoel dat als er iets is, ik meteen in de auto kan springen.
Isi gaat sinds begin september ook naar pre-school. In Canada hoeven ze pas met 5 jaar naar school, dus pre-school is een soort van peuterspeelzaal. Het is 3 keer in de week 2 uurtjes en Isi vindt het heel leuk. Zo leren we ook wat kindjes uit de buurt kennen en er zal vast heel snel een eerste playdate volgen.
Inmiddels hebben we ook wat andere kindjes uit de straat leren kennen en rennen de meiden van hot naar her en wordt er over schuttingen geroepen naar elkaar, zo leuk!

De rest van de tijd hebben we een stadstour gedaan en zijn we met een oude streetcar de rivier over gegaan, wat geshopt maar vooral ook lekker gekeuveld en heel, heel, heel veel gespeeld!
Ja en dan zijn de 3 weken al weer voorbij :(
We hebben ons ritme weer een beetje op kunnen pakken. Vandaag was denk ik de allerlaatste mooie warme dag van het jaar, want dit weekend zakt de temperatuur zomaar naar de 5 graden en gaat het ;s nachts ook al flink onder de 0..... ik weet niet of ik er al klaar voor ben hoor! Gelukkig heb ik een mooie dikke winterjas gekregen, dus ik kan de kou aan....hoop ik. We hebben al een sneeuwbui gehad toen papa en mama er nog waren, dus het zou zo maar snel kunnen gebeuren dat alles wit is. Ik weet dat Isi daar in elk geval heeeeeel blij van gaat worden.

Nou een heel verhaal weer en ik zal proberen weer wat vaker updates te schrijven zodat het niet weer zo'n lang verhaal wordt.