Happy Halloween!

Nou weet ik dat Halloween steeds meer en meer gevierd wordt in NL, maar terwijl ik me verbaas over de mate waarin het hier over the top gevierd wordt, word ik vandaag overstelpt met Halloween foto's uit NL op Facebook!! What happened?!
Hier wordt er in elke winkel enorme pompoenen verkocht en staan tuinen vol met doodshoofden, enorme spinnen, spinnenwebben over het hele huis en uit ramen hangende skeletten. Verder qua verkleden is het net het Brabantse carnaval! Voel'k me toch een bietje thois eej!
Aan Isi zijn geen prinsessenjurken besteed en dan wordt de keuze voor een meisje toch wel heel beperkt. Maar gelukkig vinden we een mooi Cookiemonster (of zoals Isi zegt: kontenmonster) pak en wilt Isi deze eigenlijk niet meer uittrekken! Als gevolg hiervan ligt de flat inmiddels vol met blauwe pluisjes....maar dan ook echt overal!
We hebben besloten om naar Granville Island te gaan waar ze een kinder-Halloween hebben georganiseerd, samen met onze Zwitserse vrienden Hanna, Nico en dochtertje Amilia, die voor deze gelegenheid verkleed is als een heel schattig girafje! Te grappig om overal mini bijtjes, brandweermannetjes, kleine pompoentjes, spiderman en olifantjes enz enz te zien. Zelfs een paar ouders zijn verkleed (een papa als Marilyn Monroe en mama in een kittig tijgerpakje.... nee daar heb ik me met mn zwangere lijf maar niet aan gewaagd!! Ik blij dat niks past ;) )
Jammer genoeg is het erg slecht weer dus in de plenzende regen lopen we maar weer naar huis, waar we nog wel wat kleine klusjes hebben liggen voor een regenachtige zaterdagmiddag.

Vorig weekend was het weer een stuk beter en omdat Lars net terug was uit Toronto hebben we besloten er met z'n 3tjes op uit te gaan. We rijden iets naar het noorden en willen Grouse Mountain op lopen. We hebben de week ervoor een supersonische rugzak gekocht waarin we Isi kunnen dragen als we gaan hiken en die kunnen we nu mooi uit proberen. Gelukkig vind ze de rugzak geweldig en toen we deze in de winkel probeerden, wilde ze er eigenlijk al niet meer uit.
Gelukkig hadden we geen idee waar we aan begonnen die dag, anders had ik misschien meteen al gezegd: doeiiiii! Test jij die rugzak maar alleen Lars!

Na het parkeren van de auto loop je naar het begin van de hike, waar al geadviseerd werd om een kaartje voor de kabelbaan naar beneden te halen (dit gaat op tijd) omdat het zo druk was die dag. Het eerste stuk gaat aardig steil omhoog en we kijken elkaar aan en denken: d'r komt straks vast een wat vlakker stuk....we wish!
In totaal is de hike 2,9km met een stijging van 853m, zo'n 2830 treden, wat betekent dat de gemiddelde stijging 31% is.....sommige stukken zelfs 58%.....58%...ik kom uit plat Nederland!! Het ging maar door. En Lars kreeg van een hoop mensen onderweg ook nog een dikke duim en high 5 omdat hij Isi op zn rug had.....uuuh Hallo!! Ik draag ook een kind hoor!! Er kwam geen einde aan. Maar met heel een hele hoop rustmomentjes onderweg lijkt het einde in zicht. Ik ben nog nooit zo blij geweest om, na en goede 2 uur, boven op een berg aan te komen. Helaas dit keer geen huwelijksaanzoek en diamanten ring boven als beloning maar wel een schitterend uitzicht!! Ongelooflijk om te bedenken dat ze jaarlijks een wedstrijd hebben om deze berg rennend op te gaan en dat iemand dit onder het half uur is gelukt!?

Het is inderdaad een drukte van jewelste boven en we hebben pas voor 3 uur later een pas om naar beneden te gaan. Gelukkig is er genoeg te zien boven op de berg, wat in de winter een populair skioord is. Ze hebben zelfs 2 Grizzly beren. Deze hebben ze als jonge beren gevonden en worden hier nu goed verzorgd.
Als we terug lopen horen we dat het al een stuk minder druk is en als we nu al naar beneden willen dat dat kan. Als we weer beneden staan en zien hoe hoog de berg vanaf beneden af is, zijn we nog trotser op elkaar dat we dat toch maar even geflikt hebben!