Vakantie!!
Door: Tatiana
Blijf op de hoogte en volg Lars en Tatiana
25 December 2016 | Verenigde Staten, San Francisco
Het is gelukt met een oppas voor Pluis, dus we konden op vakantie!
Dinsdag heeft Lars nog gewerkt en woensdagochtend zijn we op tijd in de auto gestapt - op naar Amerika! Bij de grens is het altijd even wachten op de benodigde stempels, maar uiteindelijk konden we dan echt op pad. Onze eerste overnachting zou namelijk in Vancouver zijn.... Ik hoor je denken - maar daar wonen ze toch al?! Klopt, maar er is nog een Vancouver, Washington. Was vooral verwarrend en behoorlijk onhandig tijdens de Olympische Spelen in 2010 :)
Ongeveer 2 uur voordat we daar aan zouden komen, begon het te sneeuwen en niet zo'n beetje ook. De kindjes werden door deze vertraging ook onrustig, maar uiteindelijk kwamen we bij het hotel aan gelukkig. Toen we daar de TV aanzetten kregen we pas echt een idee van alle sneeuwellende. Mensen die hun auto langs de kant van de (snel)weg hadden achtergelaten omdat ze niet verder konden of wilden rijden, kinderen vast op school omdat de schoolbussen niet meer reden enz enz. Hmmm, hoe zou dat morgen gaan...
De volgende ochtend opgestaan en toch de auto maar in, want we hadden weer een lange rit voor de boeg. Geluk bij een ongeluk was dat bijna niemand de weg op ging die dag, behalve trucks. Die mochten alleen rijden met sneeuwkettingen, wat ervoor zorgde dat alle sneeuw op de weg enigszins werd losgereden. Dus met 50 km per uur vervolgde wij onze weg richting California. Heel raar voor ons gevoel reden we ergens in de Alpen, haha! Gelukkig werd het een goede 100km onder Portland al een stuk beter en verdween de sneeuw voor de zon...nou ja, beetje zon dan. Op naar Crescent Hills - net over de grens van California. De staat Oregon waar je eerst doorheen rijdt, is net als Washington, erg bosrijk en veel bergen (wat wij er dan gezien hebben). Crescent Hills ligt aan de kust, maar omdat we in het donker aan kwamen, hadden we geen hoe het er uit zag. De volgende ochtend werden we echter wakker van het zonnetje en toen we de gordijnen open deden keken we uit op een kleine jachthaven en de zee, wauw! Omdat we nog best een rit voor de boeg hadden naar San Fran, hebben we snel ontbeten en de auto weer ingestapt. Prachtige rit langs de kust naar het zuiden. Het voelde een beetje als Garden Route meets Vancouver Island - prachtig uitzicht over de oceaan, terwijl je door bossen rijdt met enorm hoge bomen. Echt schitterend!
Naarmate we dichter bij SF kwamen veranderde het landschap ook steeds meer en meer. We kwamen aan in Wine Country, yeah! Helaas begon de spits ook op gang te komen, waardoor het steeds drukker werd op de weg, maar gelukkig konden we nog steeds redelijk doorrijden omdat we de stad in moesten en niet uit. Voordeel was wel dat toen we eenmaal de Golden Gate over reden de stad in, de zon aan het ondergaan was, wat weer voor een prachtig plaatje zorgde! Wat een ervaring! Het was even zoeken naar ons hotel, maar toen we deze eindelijk hadden gevonden, bleek dit een heel funky plekje te zijn, midden in de stad. Het was vroeger een motel en alle kamers kijken uit op de binnenplaats, waar een zwembad is, de muren hebben gave muurschilderingen (net als in de rest van SF trouwens) en de kamers hebben ipv foto's/schilderijen, gordijnen met leuke prints. De wijk waar het hotel zat was alleen niet al te best en helaas ook hier zie je vele armoede en daklozen. Ik kan daar maar niet aan wennen hier in Noord-Amerika.
De volgende ochtend zijn we op pad gegaan. We wilden richting Fisherman's Wharf lopen. Net als Vancouver is SF ook best heuvelachtig. Pittig met Fedya in de draagzak, maar na 3 dagen in de auto wel lekker, èn een prachtig uitzicht over de stad als je eenmaal bovenop een heuvel staat! Toen gestruind langs de haven en alle restaurantjes en winkels daar. We besloten om terug met de cable car te gaan - een must als je in SF bent! En voor Isi natuurlijk helemaal een avontuur; it's the choochoo train Mommy! Heerlijk om dit door de ogen van je kindjes mee te maken. Natuurlijk erg langs wachten, maar uiteindelijk konden we instappen. Echt comfortabel is zo'n houten tram niet, maar Isi zong de hele weg over de choochoo train op de maat van the wheels on the bus. Zo schattig!
Eenmaal terug in het hotel hebben we een hapje gedaan in het restaurant naast het hotel en zijn we bijtijds naar bed gegaan.
De volgende dag wilden we de stad verkennen en zijn we weer lopend op avontuur gegaan. 2 blokken onderweg en er werd een speeltuin ontdekt door Isi, dus dat werd onze eerste pitt stop! Koffie voor ons en Isi en Fedya lekker schommelen in het zonnetje, met uitzicht op het stadhuis van SF. Uiteindelijk verder gelopen, door de stad heen en terug naar het hotel. Isi was niet helemaal lekker en had koorts gekregen.
De volgende ochtend had ze dit nog steeds een beetje en hebben we heel rustig aan gedaan. Gelukkig voelde ze zich na wat paracetamol ietsje beter en zijn we naar Treasure Island gereden. Helaas was de vlooienmarkt alleen in het weekend, maar hadden we wel een prachtig uitzicht op de stad vanaf daar. Om toch iets leuks voor haar te doen, zijn we naar een indoor playground gegaan. Hier konden de kindjes even wat van hun energie kwijt en zo zagen wij weer een deel van SF waar we anders nooit zouden komen. Daar meteen wat kerstkadootjes voor de kindjes ingeslagen in een klein boekenwinkeltje en speelgoedwinkeltje. Leuke buurt was dat.
Toen op tijd weer gegeten en naar bed, want de volgende dag was het feest natuurlijk!
De volgende ochtend werden de slingers opgehangen en had Lars confettikanonnen(tjes) geregeld en zelfs bubbels!! Wat een feest! Van de kindjes heb ik heerlijke chocolade bonbons gekregen en van Lars een fotografie cursus en een prachtig mooie hartslagmeter/fitness horloge. Wat een verwennerij! We konden niet te lang bubbels blijven drinken, want we zouden die dag naar Alcatraz gaan. Heerlijk loopje weer en wederom een prachtige zonnige dag. Na een kort boottripje hebben we over het eiland gewandeld en door de oude celblokken. Ook hier weer een prachtig uitzicht op de stad. (reminded me of something...ook iets met een eiland en een gevangenis... )
's Avonds uiteten geweest in een echt Amerikaanse diner, inclusief jukebox aan tafel, hamburgers en milkshakes with a cherry on top! Heel leuk!
En toen zat de vakantie er al weer bijna op! Wat een heerlijke dagen waren dat. We zijn op de terug weg ook nog even gestopt in Seattle om bij Michael op bezoek te gaan en hebben daar ook een nachtje geslapen. Zijn ook daar nog even de stad in gegaan, maa romdat het zo regende zijn we naar MoPOP geweest, Museum of Pop Culture. Heel gaaf gebouw en tentoonstellingen over Jimmy Hendrix, Nirvana en zelfs Star Trek. Leuke dag, maar omdat we ook terug moesten naar Vancouver, bijtijds weer in de auto gestapt.
Al met al een heerlijke vakantie waar we een behoorlijk eind hebben gereden en toch als je naar de kaart kijkt, is het maar zo'n klein stukje! Genoeg te zien en te doen nog dus! Wat boffen we toch dat we aan deze kant van de wereld wonen en dit gewoon rijdend kunnen doen!
Downside is wel dat we de Kerst zonder familie moeten doorbrengen, maar een Skypesessie met Kaapstad vanmorgen en morgen met Harlingen maakt weer een hoop goed!
Vanwege de vakantie en de weken dat Lars weg was voor zijn werk, ben ik dit jaar niet toegekomen aan het versturen van kerstkaartjes. Ik wil jullie allemaal via deze weg een hele fijne Kerst wensen en alle goeds voor 2017! Maak er een mooi, liefdevol en reislustig jaar van!!
Veel liefs van de Warmerdammetjes in Canada
xxxx
Dinsdag heeft Lars nog gewerkt en woensdagochtend zijn we op tijd in de auto gestapt - op naar Amerika! Bij de grens is het altijd even wachten op de benodigde stempels, maar uiteindelijk konden we dan echt op pad. Onze eerste overnachting zou namelijk in Vancouver zijn.... Ik hoor je denken - maar daar wonen ze toch al?! Klopt, maar er is nog een Vancouver, Washington. Was vooral verwarrend en behoorlijk onhandig tijdens de Olympische Spelen in 2010 :)
Ongeveer 2 uur voordat we daar aan zouden komen, begon het te sneeuwen en niet zo'n beetje ook. De kindjes werden door deze vertraging ook onrustig, maar uiteindelijk kwamen we bij het hotel aan gelukkig. Toen we daar de TV aanzetten kregen we pas echt een idee van alle sneeuwellende. Mensen die hun auto langs de kant van de (snel)weg hadden achtergelaten omdat ze niet verder konden of wilden rijden, kinderen vast op school omdat de schoolbussen niet meer reden enz enz. Hmmm, hoe zou dat morgen gaan...
De volgende ochtend opgestaan en toch de auto maar in, want we hadden weer een lange rit voor de boeg. Geluk bij een ongeluk was dat bijna niemand de weg op ging die dag, behalve trucks. Die mochten alleen rijden met sneeuwkettingen, wat ervoor zorgde dat alle sneeuw op de weg enigszins werd losgereden. Dus met 50 km per uur vervolgde wij onze weg richting California. Heel raar voor ons gevoel reden we ergens in de Alpen, haha! Gelukkig werd het een goede 100km onder Portland al een stuk beter en verdween de sneeuw voor de zon...nou ja, beetje zon dan. Op naar Crescent Hills - net over de grens van California. De staat Oregon waar je eerst doorheen rijdt, is net als Washington, erg bosrijk en veel bergen (wat wij er dan gezien hebben). Crescent Hills ligt aan de kust, maar omdat we in het donker aan kwamen, hadden we geen hoe het er uit zag. De volgende ochtend werden we echter wakker van het zonnetje en toen we de gordijnen open deden keken we uit op een kleine jachthaven en de zee, wauw! Omdat we nog best een rit voor de boeg hadden naar San Fran, hebben we snel ontbeten en de auto weer ingestapt. Prachtige rit langs de kust naar het zuiden. Het voelde een beetje als Garden Route meets Vancouver Island - prachtig uitzicht over de oceaan, terwijl je door bossen rijdt met enorm hoge bomen. Echt schitterend!
Naarmate we dichter bij SF kwamen veranderde het landschap ook steeds meer en meer. We kwamen aan in Wine Country, yeah! Helaas begon de spits ook op gang te komen, waardoor het steeds drukker werd op de weg, maar gelukkig konden we nog steeds redelijk doorrijden omdat we de stad in moesten en niet uit. Voordeel was wel dat toen we eenmaal de Golden Gate over reden de stad in, de zon aan het ondergaan was, wat weer voor een prachtig plaatje zorgde! Wat een ervaring! Het was even zoeken naar ons hotel, maar toen we deze eindelijk hadden gevonden, bleek dit een heel funky plekje te zijn, midden in de stad. Het was vroeger een motel en alle kamers kijken uit op de binnenplaats, waar een zwembad is, de muren hebben gave muurschilderingen (net als in de rest van SF trouwens) en de kamers hebben ipv foto's/schilderijen, gordijnen met leuke prints. De wijk waar het hotel zat was alleen niet al te best en helaas ook hier zie je vele armoede en daklozen. Ik kan daar maar niet aan wennen hier in Noord-Amerika.
De volgende ochtend zijn we op pad gegaan. We wilden richting Fisherman's Wharf lopen. Net als Vancouver is SF ook best heuvelachtig. Pittig met Fedya in de draagzak, maar na 3 dagen in de auto wel lekker, èn een prachtig uitzicht over de stad als je eenmaal bovenop een heuvel staat! Toen gestruind langs de haven en alle restaurantjes en winkels daar. We besloten om terug met de cable car te gaan - een must als je in SF bent! En voor Isi natuurlijk helemaal een avontuur; it's the choochoo train Mommy! Heerlijk om dit door de ogen van je kindjes mee te maken. Natuurlijk erg langs wachten, maar uiteindelijk konden we instappen. Echt comfortabel is zo'n houten tram niet, maar Isi zong de hele weg over de choochoo train op de maat van the wheels on the bus. Zo schattig!
Eenmaal terug in het hotel hebben we een hapje gedaan in het restaurant naast het hotel en zijn we bijtijds naar bed gegaan.
De volgende dag wilden we de stad verkennen en zijn we weer lopend op avontuur gegaan. 2 blokken onderweg en er werd een speeltuin ontdekt door Isi, dus dat werd onze eerste pitt stop! Koffie voor ons en Isi en Fedya lekker schommelen in het zonnetje, met uitzicht op het stadhuis van SF. Uiteindelijk verder gelopen, door de stad heen en terug naar het hotel. Isi was niet helemaal lekker en had koorts gekregen.
De volgende ochtend had ze dit nog steeds een beetje en hebben we heel rustig aan gedaan. Gelukkig voelde ze zich na wat paracetamol ietsje beter en zijn we naar Treasure Island gereden. Helaas was de vlooienmarkt alleen in het weekend, maar hadden we wel een prachtig uitzicht op de stad vanaf daar. Om toch iets leuks voor haar te doen, zijn we naar een indoor playground gegaan. Hier konden de kindjes even wat van hun energie kwijt en zo zagen wij weer een deel van SF waar we anders nooit zouden komen. Daar meteen wat kerstkadootjes voor de kindjes ingeslagen in een klein boekenwinkeltje en speelgoedwinkeltje. Leuke buurt was dat.
Toen op tijd weer gegeten en naar bed, want de volgende dag was het feest natuurlijk!
De volgende ochtend werden de slingers opgehangen en had Lars confettikanonnen(tjes) geregeld en zelfs bubbels!! Wat een feest! Van de kindjes heb ik heerlijke chocolade bonbons gekregen en van Lars een fotografie cursus en een prachtig mooie hartslagmeter/fitness horloge. Wat een verwennerij! We konden niet te lang bubbels blijven drinken, want we zouden die dag naar Alcatraz gaan. Heerlijk loopje weer en wederom een prachtige zonnige dag. Na een kort boottripje hebben we over het eiland gewandeld en door de oude celblokken. Ook hier weer een prachtig uitzicht op de stad. (reminded me of something...ook iets met een eiland en een gevangenis... )
's Avonds uiteten geweest in een echt Amerikaanse diner, inclusief jukebox aan tafel, hamburgers en milkshakes with a cherry on top! Heel leuk!
En toen zat de vakantie er al weer bijna op! Wat een heerlijke dagen waren dat. We zijn op de terug weg ook nog even gestopt in Seattle om bij Michael op bezoek te gaan en hebben daar ook een nachtje geslapen. Zijn ook daar nog even de stad in gegaan, maa romdat het zo regende zijn we naar MoPOP geweest, Museum of Pop Culture. Heel gaaf gebouw en tentoonstellingen over Jimmy Hendrix, Nirvana en zelfs Star Trek. Leuke dag, maar omdat we ook terug moesten naar Vancouver, bijtijds weer in de auto gestapt.
Al met al een heerlijke vakantie waar we een behoorlijk eind hebben gereden en toch als je naar de kaart kijkt, is het maar zo'n klein stukje! Genoeg te zien en te doen nog dus! Wat boffen we toch dat we aan deze kant van de wereld wonen en dit gewoon rijdend kunnen doen!
Downside is wel dat we de Kerst zonder familie moeten doorbrengen, maar een Skypesessie met Kaapstad vanmorgen en morgen met Harlingen maakt weer een hoop goed!
Vanwege de vakantie en de weken dat Lars weg was voor zijn werk, ben ik dit jaar niet toegekomen aan het versturen van kerstkaartjes. Ik wil jullie allemaal via deze weg een hele fijne Kerst wensen en alle goeds voor 2017! Maak er een mooi, liefdevol en reislustig jaar van!!
Veel liefs van de Warmerdammetjes in Canada
xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
